Kambadahalli is 18 kms away towards east from
Shravanabelagola.
Location on Google map – (12.8679, 76.6338)
இந்த ஸ்ரீக்ஷேத்ரா கம்படஹள்ளி என்பது கர்நாடக மாநிலம் மாண்டியா மாவட்டத்தின்
நாகமங்கல் தாலுகாவின் பிண்டிகன்வில்லே மண்டல் பஞ்சாயத்தின் கீழ் உள்ள ஒரு கிராமமாகும்,
இது பிண்டிகன்வில்லே தீர்த்தா மற்றும் எக்கோட்டி ஜினாலயா என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
இங்கு மிகவும் புனிதமான பஞ்சகூட் கோவில் உள்ளது. இது கர்நாடக மாநிலத்தில்
மிகவும் பழமையான பஸ்தி என்றும் அழகான சிற்பங்கள் நிறைந்தது என்றும் வரலாற்றாசிரியர்கள்
நம்புகிறார்கள். இந்த பஞ்சகூட் கோவில் மூன்று வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் கட்டப்பட்டது
என்பது இங்குள்ள கல்வெட்டுகளாலும் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த பஞ்சகூட் கோவில் திராவிட பாணியில் கட்டப்பட்டுள்ளது. இவற்றில்,
திரிகூடத்தில் ஆதிநாதர் கோவில் உள்ளது, அதன் மூல தலைவர் ஆதிநாத தீர்த்தங்கரர். இந்த
கோவிலின் சிகரம் நேர்த்தியான சிற்பங்களால் நிரம்பியுள்ளது, இது ஸ்ரீக்ஷேத்ரா சரவணபெலகோலாவின்
சௌந்திராய் கோவிலின் சிகரங்களை நினைவூட்டுகிறது.
இக்கோயிலின் வடக்கு திசை நோக்கி பத்மாசனத்தில் அமர்ந்தபடி ஆதிநாதர்
தீர்த்தங்கரர் சிலை உள்ளது. அதன் வலது பக்கத்தில் நேமிநாத தீர்த்தங்கரர் மற்றும் இடதுபுறம்
சாந்திநாத தீர்த்தங்கரர் சிலைகள் நிறுவப்பட்டுள்ளன.
இந்த திரிகூடாச்சலக் கோயிலின் மையப் பகுதியில் நவரங் என்ற கூரை உள்ளது,
அதில் யக்ஷ தர்ணேந்திரன் மற்றும் யக்ஷி பத்மாவதி தேவியின் சிலை அஷ்டதிக்பாலர்களைத்
தாங்கி நிற்கும் அரிய கலைக்கு எடுத்துக்காட்டாக விளங்குகிறது. –
இக்கோயில் கிபி 9ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.
திராவிட பாணியில் கட்டப்பட்ட இந்த பஞ்சகூட் கோயிலுக்கு வடக்கே மற்றொரு
கோயில் உள்ளது. சாந்திநாத தீர்த்தங்கரரின் 12 அடி உயர கட்காசன சிலை உள்ளது. இக்கோயிலின்
மேற்கூரையில் அஷ்டதிக்பாலகர்கள் உள்ளது. அவற்றுக்கிடையே பத்மாசன தோரணையில் நேமிநாதர்
சிலை உள்ளது. இக்கோயிலில் சிகரம் இல்லை. இது பந்தர் பஸ்தி (ஜினாலயா) என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
12ஆம் நூற்றாண்டில் ஹொய்சள மன்னன் விஷ்ணுவர்த்தனின் தளபதியான கங்கராஜனின் மகன் பொப்பனால்
துரோகர் கட்டாச்சாரி என்ற கைவினைஞரின் உதவியுடன் இந்தக் கோயில் கட்டப்பட்டதாக கல்வெட்டுகள்
உள்ளன. இக்கோயிலின் வெளிப்புறச் சுவரில் யானை, குதிரை, சிங்கம் போன்ற விலங்குகளின்
படங்களும் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. அவை மிகவும் அழகான மற்றும் உயிருள்ள உயிரினங்களைப் போலவே
இருக்கும்.
ஆதிநாதர் ஜினாலயத்தின் கிழக்கு திசையில் சந்திரநாத தீர்த்தங்கரர்
ஜினாலயம் உள்ளது. அதன் கூரையில் அஷ்டதிக்பாலகர்கள் உள்ளன. அவர்களில் தரணேந்திர யக்ஷ
மற்றும் பத்மாவதி யக்ஷி ஆகியோர் உள்ளனர். ரங்கமண்டபத்தின் பீமத்தில் செதுக்கப்பட்ட
(நாகமங்கல்-20) கல்வெட்டின்படி, கி.பி.1089ல் பார்சுவநாதத் தீர்த்தங்கரர் ஜினாலயம்
புதுப்பிக்கப்பட்டதாகவும், சாந்திநாதர் தீர்த்தங்கல்லயப் பெருமானுக்கு எதிரே உள்ள பீமத்தில்
செதுக்கப்பட்ட கல்வெட்டின் படி (நாகமங்கல்-20) கல்வெட்டுகளும் இங்கு உள்ளன.
கி.பி.1145 ஆம் ஆண்டு 25ஆம் நாள் சாந்தீஸ்வரர் சிலைக்கு எதிரே உள்ள
பீமாவில் அமைந்துள்ள கல்வெட்டு மூலம் மன்னர் விஷ்ணுவர்த்தனின் தளபதி வழங்கிய நன்கொடையை
மன்னர் நரசிம்மரும் தொடர்ந்தார் என்பது அறியப்படுகிறது. இந்த நன்கொடை வழிபாடு மற்றும்
உணவுக்காக வழங்கப்பட்டது.
ரங்கமண்டபத்தின் ஈஷான் கம்பே பக்கத்தில் உள்ள (நாகமங்கல் - 131)
கல்வெட்டில், மூல சங்க பூர்வகுடிகளின் புஸ்தக்கச் சொந்தமான இந்த ஜினாலயத்திற்கு எக்கோடி
பன்மஹாவத்யா என்று பெயர் சூட்டி சைவம் பின்பற்றுபவர்கள் தங்கள் பக்தியை வெளிப்படுத்தியதாக
எழுதப்பட்டுள்ளது.
இரண்டாவது கங்கராஜ் தலக்காட்டைக் கைப்பற்றிய பிறகு, மன்னன் விஷ்ணுவர்தன்,
இந்த கிராமத்தை பிந்திகன்வில்லே யாத்திரைப் பகுதியைச் சேர்ந்த லிக்ஷ் கொண்ட குண்டவாயின்
மூலசங்கத்தின் பூர்வீகவாசிகளின் புஸ்தக் கச்சாவுக்குக் கொடுத்தான் என்பதும் இந்தக்
கல்வெட்டுகளின் மூலம் அறியப்படுகிறது.
பஞ்சகூட் ஜினாலயாவின் வடக்குப் பகுதியில் 50 அடி உயர பிரம்மஸ்தம்பம்
உள்ளது, அதில் கல்வெட்டு பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. கி.பி 104 இன் சதி (நாகமங்கல்-19) கல்வெட்டின்
படி, சுரஸ்தகனின் பாரம்பரியம் பின்வருமாறு எழுதப்பட்டுள்ளது: அனந்தவீர்யா, பாலச்சந்திரா,
பிரபாச்சந்திரா, கன்னல்தேவா, அஷ்டோபவாசி, ஹேமநந்தி, வினயநந்தி, பல்லபாண்டிட் (பாலியகீர்த்தி)
மற்றும் பிற முக்கிய முனிவர்கள் இங்கு வந்தவர்கள். அன்றைய 72 ஜில்லாக்களில் பல ஜினாலங்கள்
இருந்தன, ஆனால் சமண வீடுகள் மிகக் குறைவு என்று நினைத்தார். அதனால் கிராமத்தில் வாஸ்து
குறைபாடு இருப்பதாகவும், அதை நிவர்த்தி செய்ய ஊருக்கு வெளியே தென்மேற்கு மூலையில் சிறிய
குன்று இருப்பதாகவும் கிராம மக்களிடம் கூறினார். அதில் சந்திரபிரபா பகவான் ஜினாலயா
கட்டப்படும். முனி மகாராஜின் உத்வேகத்தால், ஒரு ஜினாலயா கட்டப்பட்டது, இது கிராம மக்களை
மகிழ்ச்சியடையச் செய்தது மற்றும் ஜெயின் கோவில்களின் எண்ணிக்கை 5,000 ஆக அதிகரித்தது.
இதையறிந்த லாங்கோ அப்பகுதியை ஐந்து முறை தாக்கி தோற்கடித்தார்.
ஒரு நாள், கிராமத்து கணக்காளர் ஒருவர், தினமும் என் கனவில் அம்மன்
வந்து, ஊரில் தண்ணீர் நிறுத்த வேண்டும் என்றால், ஊருக்கு வெளியே உள்ள சந்திரபிரப ஜினாலயா
கல்லை எடுத்து குளத்தில் போட வேண்டும் என்று பொய் பிரசாரம் செய்தார். கிராம மக்களும்
அவ்வாறே செய்தார்கள், இதனால் கிராமத்தில் சண்டைகள் தொடங்கி மக்கள் கிராமத்தை விட்டு
வெளியேறி மைசூர், சாம்ராஜநகர், பெங்களூர், மாண்டியா போன்ற இடங்களுக்குச் செல்லத் தொடங்கினர்,
இதனால் சமண குடும்பங்கள் முந்நூறாகக் குறைந்து அஜையினிகளாக மாறினர். இன்று ஒரு சமண
இல்லம் கூட இல்லை.
பின்னர், மிகவும் போற்றப்படும் 108 ஸ்ரீ அனந்தவீர்ய மஹாமுனிகள் நினைத்த
மற்றொரு அசாதாரண சம்பவம் நடந்தது.
கிராமம் காக்கப்பட வேண்டுமானால் கோயிலின் முன் பிரம்மஸ்தபம் அமைக்க
வேண்டும். ஒரு நாள் அருகில் உள்ள சாதனஹள்ளி என்ற கிராமத்தில் ஒரு பெரிய கல் மலை இருப்பதை
அறிந்தார். பின்னர், அதே மலையில் இருந்து 100 அடி தூண் வெட்டப்பட்டது. இந்த பெரிய தூணை
எப்படி அடைவது என்று முனிராஜுக்கு விருப்பம் இருந்தது, அப்போது வானத்திலிருந்து ஓ முனிராஜ்
கவலைப்படாதே என்ற குரல் கேட்டது. பிறந்து ஏழு நாட்களே ஆன பசுக்கன்று உங்கள் முன்னால்
உள்ளது, நீங்கள் எங்கு செல்லச் சொன்னாலும் இந்தக் கம்பத்தைச் சுமந்து செல்லும். அப்போது
அந்த கன்றுக்குட்டி மீது இரக்கம் கொண்ட முனிராஜ், இவ்வளவு சிறிய கன்றுக்குட்டி எப்படி
இவ்வளவு பெரிய தூணை சுமக்கும்? எனவே அவர் அதை இரண்டு பகுதிகளாகப் பிரித்தார். முனிராஜின்
ஆசியுடன், இதை பஞ்சகூட் கோவில் முன் கொண்டு வந்து விட்டார். இது தெய்வ செயல் என அறிந்த
முனிராஜ், முழு தூணும் வந்திருக்கலாம், ஆனால் தூணை இரண்டாக பிரித்திருக்க கூடாது என
வருந்தினார். அதைத்தொடர்ந்து, அந்த தூணில் 5 அடி உயர பிரம்மதேவர் சிலையும், அந்த சிலையின்
தலையில் 9 அங்குல உயரம் கொண்ட ஷீதல்நாத் தீர்த்தங்கரர் சிலையும் நிறுவப்பட்டது. இன்று,
அவர் கிராமத்தில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 'பிரம்மஸ்தம்ப ஸ்தாபக தினம்' என்று வணங்கப்படுகிறார்.
அந்த கம்பத்தில் சிறிய மணிகளும் கட்டப்பட்டுள்ளன. இந்த மணிகளும் கட்டப்பட்டதாக பரஸ்பர
நம்பிக்கை உள்ளது. இந்த மணிகள் கிராமத்தில் துயரம் மற்றும் மரணத்தை அறிவிப்பதற்காக
மட்டுமே ஒலிக்கின்றன என்று பரஸ்பர நம்பிக்கை உள்ளது, அவை இன்றும் ஒலிக்கின்றன.
பஞ்சகூட் ஜினாலயாவிற்குள் நுழையும் போது, இடது பக்க சுவரில் பகவான்
ஆதிநாதர் தீர்த்தங்கரர் சிலை உள்ளது, அந்த சிலைக்கு சற்று மேலே கல்பவிருக்ஷம் செதுக்கப்பட்டுள்ளது.
அதன் முன் நின்று நமோகர மகாமந்திரத்தை தூய மனத்துடன் உச்சரித்து விருப்பத்தை தெரிவிப்பதன்
மூலம் காரியம் நிறைவேறும் என்பது போன்ற மத பாரம்பரிய நம்பிக்கை உள்ளது. இது சமணத்தின்
உள்ளார்ந்த முக்கியத்துவம். இத்தகைய கல்பவிருட்சம் வேறு எங்கும் மிகவும் அரிதாகவே தோன்றுகிறது.
This Srikshetra Kambadahalli is a village under Bindiganville
Mandal Panchayat of Nagamangal taluka of Mandya district of Karnataka state,
also known as Bindiganville Tirtha and Ekkoti Jinalaya.
It is home to the most sacred Panchakut temple. Historians
believe that it is the oldest basti in the state of Karnataka and is full of
beautiful sculptures. The fact that this Panchakut temple was built in three
different periods is also proven by the inscriptions here.
This Panchakut temple is built in the Dravidian style. Of
these, in Trikut there is the Adinathar temple, whose original head is Adinath
Tirthankara. The peak of this temple is full of elegant sculptures, which is
reminiscent of the peaks of the Soundray temple of Srikshetra Saravanabelagola.
Towards the north of this temple there is a statue of
Adinathar Tirthankara seated in a lotus position. On its right side, the
statues of Neminatha Tirthankara and on its left, the statues of Shantinatha
Tirthankara are installed.
In the central part of this Trikutachala temple, there is a
roof called Navarang, in which the statues of Yaksha Dharnendra and Yakshi
Padmavati Devi are an example of rare art supporting the Ashta Dikpalas. –
This temple is said to have been built in the 9th century AD.
There is another temple to the north of this Panchakut
temple, built in the Dravidian style. There is a 12-foot tall Katkasana statue
of Shantinatha Tirthankara. There are Ashta Dikpalas on the roof of this
temple. Between them, there is a statue of Neminatha in the Padmasana posture.
This temple does not have a spire. It is also known as Bandar Basti (Jinalaya).
There are inscriptions that state that this temple was built in the 12th
century by Poppan, the son of Gangarajan, the general of Hoysala King Vishnuvardhana,
with the help of an artisan named Drogar Katachari. The outer walls of this
temple are also carved with images of animals like elephant, horse, lion etc.
They look very beautiful and like living creatures.
To the east of Adinathar Jinalayam is Chandranatha
Tirthankara Jinalayam. There are Ashtadhikapalakas on its roof. Among them are
Dharanendra Yaksha and Padmavati Yakshi. According to the inscription
(Nagamangal-20) carved on the Bhima of the Rangamandapam, the Parswanatha
Tirthankara Jinalayam was renovated in 1089 AD, and according to the
inscription (Nagamangal-20) carved on the Bhima opposite the Shantinath
Tirthankalayam Peruman, there are also inscriptions here.
It is known that King Narasimha continued the donation made
by King Vishnuvardhana's commander on 25th of 1145 AD through the inscription
located on the Bhima opposite the Shantheeswarar statue. This donation was
given for worship and food.
In the inscription (Nagamangal - 131) on the Ishan Kambe side
of the Rangamandapam, it is written that the followers of Saivism expressed
their devotion by naming this Jinalaya, which belonged to the Pustak family of
the original Sangam Purvakudis, as Ekkodi Panmahavatya.
It is also known from these inscriptions that after the
second Gangaraj conquered Talakat, King Vishnuvardhan gave this village to the
Pustak family of the original Sangam Purvakudis of the Likhs Konda Kundavai of
the Bindiganville pilgrimage area.
On the northern side of the Panchakoot Jinalaya, there is a
50-foot high Brahma pillar, on which an inscription is engraved. According to
the Sati (Nagamangal-19) inscription of 104 AD, the tradition of Surasthaka is
written as follows: Anantavirya, Balachandra, Prabhachandra, Kannaldeva,
Ashtopavasi, Hemanandi, Vinayanandi, Pallapandit (Palyakirti) and other
important sages came here. He thought that there were many Jinalas in the 72
districts of that time, but Jain houses were very few. So he told the villagers
that there was a Vastu deficiency in the village and to remedy it, there was a
small hill in the southwest corner outside the village. On it, Chandraprabha
Bhagwan Jinalaya would be built. With the inspiration of Muni Maharaj, a
Jinalaya was built, which made the villagers happy and the number of Jain
temples increased to 5,000. Knowing this, Lango attacked the area five times
and defeated it.
One day, a village accountant, who was lying, said that if
the Goddess came to my dream every day and wanted to stop the water in the
village, he should take the Chandraprabha Jinalaya stone outside the village
and put it in the pond. The villagers did the same, due to which fights started
in the village and people started leaving the village and going to places like
Mysore, Samarajanagar, Bangalore, Mandya, due to which the Jain families
decreased to three hundred and became Ajaiyinis. Today, there is not even a
single Jain house.
Later, another extraordinary incident happened that the
highly revered 108 Sri Anantavirya Mahamuni thought of.
If the village was to be protected, a Brahmasthapam should be
built in front of the temple. One day, he came to know that there was a big
stone mountain in a nearby village called Sadhanahalli. Later, a 100-foot
pillar was cut from the same mountain. Muniraj asked him how to reach this big
pillar.
