Vallimalai Jain heritage
வள்ளிமலை சமணத் தடயம்
Vallaimalai Jain cave, Saint Bed cum School and Bas Relief – GPS coordinates (13.074, 79.26)
-----------------------------
Both sites are South and
North side of Vallimalai Hill, Murugan temple)
These
natural caverns established in around 2nd century BC were inhabited by Digambar
monks. The monks from Bihar used to come here during the late-maurya period.
This was also a palli, a residential school of the monks. The smooth &
polished beds here were carved during the rule of Satvahana dynasty. A total of
5 inscriptions are found, with one of the inscriptions dating to 8th century
AD. The inscriptions are carved in Tamil, Grantha & Kannada languages.
These inscriptions establish the connection between Tamil Nadu & Karnataka.
The Jain idol carvings were created during the reign of Ganga King Rachamalla
II in 870 AD, after conquest of this region from Chola kings. Vallaimalai was
an important Jain center during 8th-9th century.
The various
images of the ‘Tirthkaras’, the Jain Gurus, are visible etched to the stone walls. The
various yogic postures, like
arthaparyangasana. The style of carvings is similar to Badami cave temples, Bagalkot
district, Karnataka and relatable to Ajanta and Ellora
caves near Aurangabad as well.
Nevertheless,
it is a marvelous structure and is a fascinating fact at how accurately the
stone has been carved; given the lack of machinery at that time. It is truly a
feat of patience and skill, and hence a must-visit for everyone!
Since lived
the then habitant of Jain saints had evolved these caves as monasteries of
peace and social work where they had extended healthcare to locals and
inscriptions in this regard could be found out in Vallimalai caves. These
monuments contained wealth of information, which were relevant even today and
hence should be protected.
Most of such
ancient sites that contain Jain inscriptions are not known to the people by and
large. We would like the messages of the Jain saints, who had stayed in caves
in various parts of the State since the Sangam period and which have a lot of
relevance in today’s turbulent lifestyle, to be understood by the locals and
the general public.
a Jain
monastery had been established there by the Ganga King Rajamalla after he
captured this region from Chola king and another one at Seeyamangalam, near
Chetpet, Thiruvannamalai dr.
# cluster 1
– Four Parswanatha Thirthankar carvings in Arthaparyankasana
(seated in cross legged with meditative posture): From left the first Thirthankar one, has sri Dharnendrar
God serpent hood, (sri Dharnendrar God) above the head with Triumbrella in
conical shape, flanked by Sri Ambika yakshi, Goddess, has too children and one
servant and Sri Brahmadevar god seated on masthaka of an Elephant. The
remainting has serpent hood only. Underneath of three a sculpture of the Yakshi, seated in sukhāsana, possessing aṅkuśa, pāśa, lotus and a
fruit in her four arms and adorned with a serpent canopy above her crown.
# Cluster
2 – Two Thirthankars in arthaparyankasana - one is Sri Adhinatha and another
one is Sri Mahavira, flanked by Sri Ambika yakshi, Goddess, has too children
and one servant and Sri Brahmadevar god seated on masthaka of an Elephant.
It was an art
convention to depict the first and last Tīrthaṅkara together
instead of all the twenty-four in a single composition. Non-availability
of space to carve the entire group at one place
could have initially prompted craftsmen to represent only Ādinātha and Mahāvīra together
and finally it became an accepted norm symbolizing the Caturviṃśatimūrtis (twenty
four). Examples of these two Tīrthaṅkaras shown
together are reported from the caves at Karuppankunru, Eruvadi, Aluruttimalai,
Muttuppatti, Uttamapalayam and Vallimalai. Among them, those sculptures from
Eruvadi, Muttuppatti and Vallimalai deserve special mention.
# Cluster
3: Bala Brahmacharies (have no married life style onto got moksha) ie Five
thirthankar bas reliefs on the forehead of the cave roof. All are in Arthaparyankasana posture (seated
in cross legged with meditative posture). From left – Sri Mallinathar, Sri
Vasupoojyar, Sri Parswanathar, Sri Neminathar, Sri Mahaveerar.
Underneath of five carvings
stone inscriptions were carved.
. A total of
5 inscriptions are found, with one of the inscriptions dating to 8th century
AD. The inscriptions are carved in Tamil, Grantha & Kannada languages.
These inscriptions establish the connection between Tamil Nadu & Karnataka.
The Jain idol carvings were created during the reign of Ganga King Rachamalla
II in 870 AD, after conquest of this region from Chola kings.
Vallaimalai
was an important Jain center during 8th-9th century.
Note: The
sad fact is that it is not very well preserved, and some chunks of the
rock-bearing inscriptions have been stolen, damaged, or misplaced. Although one
of the site is under the protection of the ASI, I honestly feel more efforts to
preserve this sites must be taken, and fast.
**************
Videos
வேலூருக்கு அருகே அமைந்துள்ள; வள்ளிமலை சமணக் குகைகள், சமணத்துறவிகள்
படுக்கைகள் / பள்ளிகள் மற்றும் புடைப்புச்
சிற்பங்கள்.
கிமு 2 ஆம் நூற்றாண்டில் நிறுவப்பட்ட இந்த இயற்கை குகைகளில்
திகம்பர் துறவிகள் வசித்து வந்தனர் என வரலாற்று செய்திகள் தெரிவிக்கின்றன. மௌரியர்
ஆட்சிக்காலத்தின் பிற்பகுதியில் பீகாரில் இருந்து துறவிகள் இங்கு வந்துள்ளார்கள்.
இது ஒரு குகைப்பள்ளி, துறவிகளின் குடியிருப்பு மற்றும் பள்ளிக் கூடம் ஆக இருந்துள்ளது.. இங்குள்ள வழவழப்பான
மற்றும் மெருகூட்டப்பட்ட படுக்கைகள் சதவாகன வம்சத்தின் ஆட்சியின் போது செதுக்கப்பட்டவை
என்று தெரிகிறது. மொத்தம் 5 கல்வெட்டுகள் இங்கு காணப்படுகின்றன, அதில் ஒரு கல்வெட்டு
கிபி 8 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. கல்வெட்டுகளின் எழுத்துகள் தமிழ், கிரந்தம் மற்றும் கன்னட மொழிகளில்
வெவ்வேறு ஆண்டுகளில் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த கல்வெட்டுகள் தமிழ்நாடு மற்றும் கர்நாடகத்திற்கு
இடையே உள்ள தொன்மையான தொடர்பை நிறுவுகின்றன. கி.பி 870ல் சோழ மன்னர்களிடமிருந்து இப்பகுதியை
கைப்பற்றிய பின்னர், கங்க மன்னர் இரண்டாம் ராஜமல்லனின் ஆட்சியின் போது சமணச் சிற்பங்கள்
உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. வள்ளிமலை 8-9 ஆம் நூற்றாண்டில் ஒரு முக்கியமான சமண மையமாக இருந்துள்ளது
என்பது இவற்றைக் காணும் போது ஊர்ஜிதமாகிறது.
சமணத்தின் பரமகுருக்களான 'தீர்த்தகரர்'களின் பல்வேறு உருவங்கள் கல் சுவர்களில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. அர்த்தபர்யங்காசனம் போன்ற பல்வேறு யோக நிலை புடைப்புச் சிற்பங்கள்;
, கர்நாடக பாதாமி குகைக் கோயில்கள், அவுரங்காபாத், பாகல்கோட் மாவட்டம் , அருகே உள்ள அஜந்தா மற்றும் எல்லோரா குகைகளுடன் தொடர்பு படுத்தப்பட்டு அதே போன்ற சிற்பச் செதுக்கல்களின் பாணி உள்ளது.
ஆயினும்கூட, தனித்தன்மையான இது ஒரு அற்புதமான அமைப்பு. இப் பாறையில் அவ்வளவு துல்லியமாக செதுக்கப்பட்டு கண்ணைக்கவரும்
வண்ணம் காட்சியளிக்கிறது.
அந்த
வரலாற்று காலத்தில் சுலபமாக்
அ செதுக்கவல்ல தொழிற்நுட்பக் கருவிகள் இல்லையானாலும் செதுக்கப்பட்டுள்ள சிலைகளைப் பார்க்கும் போது அக்காலத்தவர்களின் பொறுமை மற்றும் திறமையை பறை சாற்றுகிறது. எனவே அனைவரும் கட்டாயமாக காண வேண்டிய ஒரு தொன்மைத்தலம்.
அப்போது அங்கு வாழ்ந்த சமண துறவிகள், இந்த குகைகளை அமைதி மற்றும் சமூகப் பணிக்கான ஸ்தலங்களாக மாற்றியதோடு மட்டுமல்லாமல், மேலும் உள்ளூர் மக்களுக்கு மருத்துவம் செய்து சுகாதாரத்தை விரிவுபடுத்தியுள்ளனர். இது தொடர்பான கல்வெட்டுகளை வள்ளிமலை குகைகளில் காணலாம். இந்த நினைவுச்சின்னங்களில் தொன்மையான, குறிப்பிடத்தக்க வரலாற்றுப் பொக்கிஷங்கள் இருப்பதால் அவை பலகாலம் பாதுகாக்கப்பட வேண்டிய தலமாகும்.
சமணக் கல்வெட்டுகளைக் கொண்ட இத்தகைய பழங்காலத் தலங்களில் பெரும்பாலானவை இக்கால மக்களால் அறியப்படவில்லை. சங்க காலத்திலிருந்தே மாநிலத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் உள்ள குகைகளில் சமணத் துறவிகள் தங்கி, இன்றைய பரபரப்பான வாழ்க்கையில் அமைதியை அளிக்கவல்ல
பொருத்தமான வழிகாட்டுதலை வழங்கியுள்ளார்கள் என்பதை அவ்வூர் மக்களும் ஏனைய பொதுமக்களும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
சோழ மன்னனிடமிருந்து இந்தப் பகுதியைக் கைப்பற்றிய பின்னர் கங்க மன்னர் ராஜமல்லனால் அங்கு ஒரு சமணப்பள்ளி நிறுவப்பட்டது போல, திருவண்ணாமலை சேத்பட்டுக்கு அருகில் உள்ள சீயமங்கலத்திலும் இதே போன்று
மற்றொன்றும் காணப்படுகிறது.
# தொகுப்பு 1 – அர்த்தபர்யங்காசனத்தில் நான்கு பார்ஸ்வநாத தீர்த்தங்கரர் சிற்பங்கள் (தியான கோலத்தில் சம்மணமாக அமர்ந்து) காணப்படுகின்றன. இடப்புறமுள்ள பார்ஸ்வ ஜினரின் தலைக்குமேலே ஸ்ரீதரணேந்திரன்,
பவணலோக தேவரசன், ஐந்து தலை நாகமாக உருவெடுத்து
தலைக்குமேல் பாதுகாப்பது போல செதுக்கியதோடல்லாமல் அதற்கும் மேல் முக்குடை சிறப்பும்
முக்கோண வடிவத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. மற்றும் ஸ்ரீ பிரம்மதேவர் உருவச்சிற்பம் யானையின் மஸ்தகத்தில் அமர்ந்துள்ளதுபோன்ற கோலத்திலும், ஸ்ரீ அம்பிகா யக்ஷி, இரு குழந்தைகள் மற்றும் ஒரு பணிப்பெண்ணுடன் செதுக்கப்பட்டுள்ளன.. மற்ற தீர்த்தங்கரர்கள்
மூன்றின் கீழ்
ஸ்ரீ பத்மாவதி யக்ஷியின் சிற்பம், சுகாசனத்தில் அமர்ந்தபடி, நான்கு கரங்களில் அங்குஷா, பாசம், தாமரை மற்றும் ஒரு பழம் ஏந்தியபடியும், அவளது கிரீடத்திற்கு மேலே ஒரு பாம்பு படம்விரிந்தபடி ஆபரணங்களால்
அலங்கரித்த நிலையில் செதுக்கப்பட்டுள்ளது.
தொகுப்பு 2 – அர்த்தபர்யங்காசனத்தில் இரண்டு தீர்த்தங்கரர்கள் - ஒருவர் ஸ்ரீ ஆதிநாதர் மற்றும் மற்றொருவர் ஸ்ரீ மஹாவீரர் இடப்புறம் ஸ்ரீ பிரம்மதேவர் உருவச்சிற்பம் யானை மஸ்தகத்தில் அமர்ந்தபடியும், வலப்புறம் ஸ்ரீ அம்பிகா யக்ஷி வலக்கையில் நிலோற்ப மலர்
தொடையில் சாய்ந்தபடி, இரு
குழந்தைகள் மற்றும் ஒரு பணிப்பெண்ணுடன் காணப்படுகிறாள்.
இருபத்து நான்கு தீர்த்தங்கரர்களை வடிப்பதற்கு பதிலாக முதல் மற்றும் கடைசி தீர்த்தங்கரரை ஒரே அமைப்பில் சித்தரிப்பது ஒருவகை சிற்பக்கலை பாணியாகும். மொத்த ஜினரையும் ஒரே இடத்தில் செதுக்க போதிய இடம் கிடைக்காமையால் , ஆரம்பத்தில் ஆதிநாதரையும் அடுத்து மகாவீரரையும் ஒன்றாகப் பிரதிநிதிப்படுத்தும் வகையில்
உருவாக்கும் அளவில் அக்கால கைவினைஞர்களை தூண்டியிருக்கலாம்,அதாவது சதுர்விம்சதி தீர்த்தங்கர மூர்த்திகளை (இருபத்து நான்கினைக்) குறிக்கும் பாணி கருப்பன்குன்று, ஏருவாடி, ஆளுருட்டிமலை, உத்தமபாளையம் மற்றும் வள்ளிமலை ஆகிய இடங்களில் உள்ள குகைகளில் இந்த இரண்டு தீர்த்தங்கரர்களும் ஒன்றாகக் காணப்படுவதிலிருந்து ஒருவகை எடுத்துக்காட்டுகளாக உள்ளன. அவற்றுள் ஏருவாடி, முட்டுப்பட்டி, வள்ளிமலை ஆகிய பகுதிகளைச் சேர்ந்த சிற்பங்கள் குறிப்பிடத் தக்கவை.
# தொகுப்பு 3: பால பிரம்மச்சாரிகள் ( துறவு ஏற்பதற்கு முன்பும்
திருமணம் செய்யாமல் சந்தியாச வாழ்க்கை முறை யில் வாழ்ந்தவர்கள்) குகை கூரையின் நெற்றியில் ஐந்து தீர்த்தங்கரர்களின் சிற்பங்கள். அனைவரும் அர்த்தபர்யங்காசன தோரணையில் உள்ளனர் (தியான தோரணையுடன் சம்மணமிட்டபடி அமர்ந்துள்ளனர்). இடமிருந்து - ஸ்ரீ மல்லிநாதர், ஸ்ரீ வாசுபூஜ்யர், ஸ்ரீ பார்ஸ்வநாதர், ஸ்ரீ நேமிநாதர், ஸ்ரீ மகாவீரர் ஆவார்கள்.
ஐந்து கல்வெட்டுகளின் அடியில் கல்வெட்டுகள் செதுக்கப்பட்டுள்ளன.
மொத்தம் 5 கல்வெட்டுகள் காணப்படுகின்றன, அதில் ஒரு கல்வெட்டு கிபி 8 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. கல்வெட்டுகள் தமிழ், கிரந்தம் மற்றும் கன்னட மொழிகளில் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. இந்த கல்வெட்டுகள் தமிழ்நாடு மற்றும் கர்நாடகா இடையே உள்ள தொடர்பை நிறுவுகின்றன. கி.பி 870ல் சோழ மன்னர்களிடமிருந்து இப்பகுதியை கைப்பற்றிய பின்னர், கங்க மன்னர் இரண்டாம் ராசமல்லனின் ஆட்சியின் போது ஜெயின் சிலை சிற்பங்கள் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.
வள்ளிமலை 8-9 ஆம் நூற்றாண்டில் ஒரு முக்கியமான சமண மையமாக இருந்துள்ளது.
குறிப்பு: வருத்தத்திற்குரிய
ஒரு உண்மை என்னவென்றால், அது நன்றாகப் பாதுகாக்கப்படவில்லை, மேலும் சில பாறைகளைக் கொண்ட கல்வெட்டுகள் திருடப்பட்டுள்ளன, மீதமுள்ளவற்றில் சில சேதப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. தளங்களில் ஒன்று ASI இன் பாதுகாப்பில் இருந்தாலும், மற்ற ஒன்றான சின்னமலை சிற்பங்களையும் பாதுகாக்க அதிக முயற்சிகள் எடுக்கப்பட வேண்டும் என்று நான் கோருகிறேன்.
No comments:
Post a Comment